Wat was mijn hulpvraag om aan Gestaltschool BOLT te beginnen?
Ik weet nog dat ik mij afvroeg op gegeven moment, is dit het nou? Als ik morgen dood ga, sterf ik dan als een gelukkig mens? Ik had alles wat mijn hartje begeerde, maar in wezen was ik diep ongelukkig. Ik had verschillende lichamelijke kwalen, zoals vaak hoofdpijnen en maagpijnen. Daarnaast was ik altijd zo moe, kon wel uren slapen en nog niet uitgerust zijn. En waar kwam dat doodse gevoel vandaan... alsof het leven langs mij heen glijdt en ik er geen grip op heb... Ik kon wel zeggen dat ik psychisch en fysiek helemaal vast was gelopen en dat te erkennen aan mijzelf was een hele grote stap!
Een heleboel dingen klopten niet in mijn leven, o.a. mijn huwelijk waarin ik mij al zestien jaar vastzette in verband met veiligheid. Een scheiding was voor mij de eerste stap en ik had toen nog de illusie dat zodra ik gescheiden zou zijn, dat ik daarna nog lang en gelukkig zou leven, want het lag immers aan hem dat ik niet gelukkig was. We pasten gewoonweg niet bij elkaar, einde verhaal. Ik kwam er al snel achter dat het niet zo simpel lag en ging naar een psychotherapeut om verdere hulp te zoeken. Daar praatte ik en praatte en praatte en wist na een half jaar precies waar het allemaal aan lag dat ik zo ongelukkig was. Alleen waarom kon ik het allemaal niet voelen en hoe kon ik alles veranderen? Ik had het gevoel dat ik via mijn hoofd leefde en alles wat daaronder kwam bestond niet of nauwelijks. Via de Gouden Gids ben ik bij een Gestalttherapeut bij mij in de buurt terechtgekomen.
Bij haar ben ik eerst met individuele sessies begonnen en na een jaar in een groepje. Ondertussen had ik mijzelf opgegeven voor de opleiding tot muziektherapeut en was daar ook voor aangenomen. Door te weinig aanmeldingen voor het parttime jaar ging de opleiding echter niet door. Mijn toenmalige Gestalttherapeut zei mij toen dat ze een andere optie voor mij had, namelijk het de jaargroep Persoonlijke Mythologie gaan doen bij Bolt en ze gaf mij een folder mee. Al lezende werd ik enthousiast en vooral ook omdat ik mij er al helemaal op had ingesteld om wat aan mijzelf te gaan doen. Zo kwam ik uiteindelijk op BOLT terecht.
Vanaf het moment dat ik mij realiseerde dat ik vastliep en doodongelukkig was tot het moment dat ik op Gestaltschool BOLT terechtkwam, was een tijd die ik nooit meer hoop mee te maken. Ik kende mijzelf totaal niet meer, alles waar ik altijd voor stond, was niet belangrijk meer, ik dacht zelfs dat ik gek werd en het niet meer trok. Ik ben op een gegeven moment naar de huisarts gegaan met het verzoek om me 'op te laten bossen', ik trok het gewoonweg niet meer, ik kon met moeite voor mijzelf en mijn dochtertje zorgen. Ik had het gevoel dat ik in een grote beerput zat en nog lang niet de bodem had bereikt. Van het ene onderwerp rolde ik ook in het ander, het was een niet te stoppen proces. Aan zelfmoord heb ik nooit echt gedacht, maar het zat er wel dicht tegenaan. Ik kon toen ook opeens begrijpen dat mensen van alles verliezen in hun leven en in de goot belanden.
Wat mij op de been hield, was mijn dochter en toch een bepaalde regelmaat in mijn leven van werken en naar BOLT gaan. Dat ik altijd gestudeerd had en werk kon uitkiezen, was een groot pluspunt. Ik koos voor een baan die ik bij wijze van spreken 'op de automatische piloot' kon doen. Al mijn energie (wat niet veel was) zat in mijzelf op de been houden.
Welke ervaringen hebben mij doen besluiten om te blijven? De ervaringen die ik had in het mythejaar en daardoor mijzelf beetje voor beetje en stapje voor stapje terug vond, hebben mij doen besluiten om door te gaan bij Gestaltschool BOLT. Voordat ik in het mythejaar startte, weet ik nog dat ik dacht dat ik al aardig ver was met mijn twee jaar gestaltervaring. Gedurende het jaar bleek hoezeer ik mij had vergist.
Het was een jaar voor mij, ondanks zijn speelse karakter met mythe en tegenmythe, met zeer vele heftige confrontaties, waarbij ik af en toe dacht dood te gaan van ellende, boosheid en schaamte. Het tegendeel gebeurde, heel langzaam aan begon ik weer te voelen en uit te vinden wie nu de echte Annelies is... en kreeg ik meer oog voor mijn omgeving en wat nu eigenlijk mijn behoeften zijn... Ik weet nog dat ik mij opeens realiseerde dat ik het zelf was die van alles voelde, deed en zei en niemand anders. De volgende grote eye-opener was dat als ik het zelf was die alles deed, ik het ook zelf kon stoppen. Toen ik daar achter kwam had ik een gevoel van eureka! Het stond voor mij buiten kijf dat ik na de Jaargroep Persoonlijke Mythe het Gestalt-basis-ervaaringsjaar zou gaan doen. Daarna het Beeldendjaar en het Lichaamswerkjaar.
Heb ik veranderingen gemerkt in mijn gezondheid/zijnswijze of hoe ik met de dingen omga?
Wat er veranderd is in mijn leven is ontzettend veel. Het allerbelangrijkste is waarschijnlijk zelf verantwoordelijkheid leren nemen voor de dingen die ik doe in mijn leven. Veel minder in termen: door handelen van de ander voel ik mij zo; maar meer: wat doet het met mij; en dit uitspreken. Niet minder belangrijk is dat ik gaandeweg meer en echter ben gaan liefhebben, vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn ego. Ik heb leren strijden met mijn ego, onder ogen durven zien en mijzelf klein durven voelen. Ik heb leren gronden door middel van mediteren en ik leer nog elke dag wat HARA is. Mijn lijf is soepeler... haast geen hoofd- of maagpijnen meer... en seksueel ben ik niet te stuiten samen met mijn partner terwijl ik vroeger dacht frigide te zijn... mijn vrouwelijkheid ontdekt in al zijn aspecten... ik heb in het mythejaar veel aan mijn eigen kindstuk gewerkt waarna ik daarna heel anders in mijn moederrol kwam te staan naar mijn dochter. Dit is een greep uit al mijn veranderingen terwijl er nog legio zijn.
Het leven wat ik nu leid staat haaks op wat ik toen leidde. In plaats van een goede functie, een huis, twee auto's, veel kleren, sieraden, vakanties maar niets voelend, heb ik nu weinig geld en geen bezittingen meer, maar honderdduizend keer gelukkiger! Bij dit alles moet ik vaak aan het lied denken - er zit een gat in de weg. Ondanks dat ik nog vaak in dat gat val en zelfs heel af en toe er omheen loop, heb ik het geloof en vertrouwen in het leven gevonden en dat is mij alles waard.